του Rob Reiner.
ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ; Hard Rock.
Ημιτελειωμένοι (σε εγκεφαλικά κύτταρα και καριέρα) ατάλαντοι ροκάδες ξεκινούν αμφιβόλου επιτυχίας περιοδεία στις ΗΠΑ, ακολουθούμενοι από τηλεοπτικό συνεργείο για το γύρισμα ενός ντοκιμαντέρ. Στην πορεία από τα Τάρταρα του ροκ μέχρι τη Γη της Μουσικής Επαγγελίας, όπου όλοι οι τελειωμένοι λατρεύονται σαν θεοί, κυριαρχεί μια άβυσσος από spandex, απαίσιους στίχους, ντράμερ που πεθαίνουν από αυτόματη ανάφλεξη, ενισχυτές που όμοιοι τους δεν υπάρχουν και πολύ, μα πολύ γέλιο.
Το Spinal Tap δεν είναι απλά μια ανούσια καλτ ταινία. Είναι ένα ευφέστατο rock/mock-umentary που αλλάζει τον αδόξαστο της hard rock/heavy metal σκηνής των δεκαετιών '70-'80, σατιρίζοντας τόσο την sex-drugs-rock'n'roll νοοτροπία των μουσικών όσο και τον τρόπο με τον οποίο γυρίζονταν τα μουσικά ντοκιμαντέρ τότε.
Οι χαρακτήρες, υπερβολικοί και άνιωθοι, είναι απολαυστικοί, οι διάλογοι (οι περισσότεροι σε φάση αυτοσχεδιασμού, αφού το σενάριο της ταινίας περιείχε μόνο την βασική πλοκή) σε κάνουν να κρατάς την κοιλιά σου από τα γέλια, οι subtle (και όχι μόνο) αναφορές σε γνωστά συγκροτήματα και μουσικούς, όπως οι Led Zeppelin και οι Black Sabbath πάμπολλες και τα τραγούδια... μεγαλείο αταλαντοσύνης.
Σε μικρούς ρόλους η Fran Drescher (ναι, η τηλεοπτική “νταντά”, η οποία έχει και εδώ τη σπαστική φωνή) και η Αντζέλικα Χιούστον.
ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ; Εξαρτάται από το είδος μάνας. Αν η μάνα σου ήταν/είναι ροκού, ίσως να το δείτε μαζί. Δεν προτείνεται η θέαση με μαμά-ταπεράκι ή κουλτουρομαμά.
ΔΕΣ ΤΟ ΑΝ: Σου την σπάνε οι μπάντες στο myspace ή αν, παρόλο που έχεις μπάντα στο myspace, έχεις χιούμορ και σου αρέσει ο (αυτο)σαρκασμός.
ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΙΣ ΑΝ: Έχεις μπάντα στο myspace και νομίζεις ότι κάνεις κάτι πρωτότυπο. Ή, αν έχεις πιει/φάει πολύ πιο πριν, εκτός αν θες να γεμίσεις τον τόπο μισοχωνεμένη μπίρα ή φαϊ από τα γέλια (και ποιος ακούει τη μάνα σου μετά...).
Marla Marlowe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου