Fight Club

«Gandhi. Skinny guys fight better.”
(O Τyler απαντά στην ερώτηση με ποιόν διάσημο θα ήθελε να πλακωθεί)



Προφανώς είναι λάθος να χαρακτηρίζεις το fight club cult ταινία, αφού –ως γνωστόν- είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του ιδιοφυούς Αμερικανού συγγραφέα Chuck Palahniuk. Τσακ Πόλανικ κατά πολλούς. Επειδή όμως δεν είναι δυνατό να απουσιάζει από τη λίστα, here we go.
O ανώνυμος πρωταγωνιστής είναι ένας 30something εμπειρογνώμονας αυτοκινητιστικών ατυχημάτων που δουλεύει σε μια μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία. Η εξειδίκευσή του είναι να αναλύει το κέρδος ή τη ζημιά ανάλογα με τους νεκρούς που προκαλεί το κάθε μοντέλο σε συνάρτηση με ορισμένα χαρακτηριστικά ασφαλείας που διαθέτει ή δεν διαθέτει το αυτοκίνητο που σχετίζεται με το εκάστοτε ατύχημα. (Πρέπει να είναι η μεγαλύτερη και πλέον βαρετή πρόταση που έχω γράψει ποτέ). Έχοντας πολύ καλό μισθό, εξάρτηση από τους καταλόγους Ικεα, πάθος με άχρηστα αντικείμενα σπιτιού και μια αξιοσέβαστη συλλογή από γραβάτες, ο υλιστής μας, γνήσιο τέκνο του σύγχρονου καπιταλιστικού -υπερκαταναλωτικού «πολιτισμού» κλπ, πάσχει από ακραία αϋπνία και νιώθει εντελώς κενός. Έτσι, βρίσκει διέξοδο σε συλλόγους ανδρών με καρκίνο του προστάτη, ετοιμοθάνατους ανθρώπους με διάφορες ανιάτες ασθένειες κλπ κλπ. Κάποια στιγμή νιώθει και την απόλυτη ανακούφιση κλαίγοντας πάνω στα ιδρωμένα βυζιά ενός πρώην μποντυμπιλντερα της tv που έχει ανάποδες ορμόνες. Σε κάποια από τις θλιβερές συγκεντρώσεις θα γνωρίσει τη Μάρλα, που δεν τον αφήνει να απολαύσει ελεύθερα τη συμμετοχή του σε αυτές, και η οποία μαζεύει από τα σκουπίδια φορέματα παράνυφων και χαίρεται μόνη της και είναι βγαλμένη από φιλμ νουαρ και κλέβει γεύματα από τη υπηρεσία για τους άστεγους και έχει δονητές στο δωμάτιό της.
Αφού γνωρίσει τον Τάηλερ Ντερντεν όμως, έναν ιδιόρρυθμο αλλά πολύ ενδιαφέροντα τύπο, ιδιοκτήτη της σαπουνοποιίας “Paper Street”, η «ζωή» του θα αλλάξει, κυρίως μετά και τη μυστηριώδη ανατίναξη του πολυτελούς του loft...

Είναι πολύ δύσκολο να αναφέρεις τις αλήθειες που βγάζει το fight club για τη ζωή και την καθημερινότητα. Αναρίθμητοι είναι αυτοί που ενοχλήθηκαν γιατί ακριβώς ασχολήθηκε με τον τρόπο ζωής τους. Σκηνές όπως αυτή που ο Τάηλερ απειλεί με ένα πιστόλι στο στόμα κάποιον τυχαίο υπάλληλο μινι-μάρκετ και τον αναγκάζει να ακολουθήσει το επάγγελμα που θέλει, έχουν απύθμενο βάθος παρά τη βιαιότητα της εικόνας. Αν και ουτοπικό, στον απώτερο στόχο του το project mayhem εκφράζει ίσως την τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας. Ο αναρχικός Τάηλερ πραγματεύεται με το σχέδιο αυτό την ολική καταστροφή του καταναλωτικού πολιτισμού, όχι όμως άνευ αιτίας.
«Ονειρεύομαι την αυγή του νέου πολιτισμού, όπου άνθρωποι με προβιές θα σκαρφαλώνουν στις φυλλωσιές του Ροκφέλερ σέντερ», θα πεί κάποια στιγμή, με σαφή προσανατολισμό εναντίον των μεγαλοεταιρειών-οι αναφορές είναι πολλές σε όλο το βιβλίο. Τρομακτικό και συνάμα προφητικό, γιατί συνέπεσε με την πτώση των δίδυμων πύργων (ορισμένοι επίσημοι φορείς κατηγόρησαν ευθέως τον Palahniuk για συμμέτοχή στην επίθεση της 9\11 και προαγωγή της τρομοκρατίας!*) και μετέτρεψε το κύτταρο του καταναλωτισμού στον υπέρτατο εχθρό του, έναν συνηθισμένο γιάπη σε τρομοκράτη (παρέχοντας μεταξύ άλλων και οδηγίες για κατασκευή μινι-ναπαλμ από πριονίδια και χυμό πορτοκαλιού). Μέσα σε ένα απολύτως αναρχικό περιβάλλον τακτικές τρομοκρατίας και απολυταρχισμού κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους, εκμηδενίζοντας έτσι τα πάντα και με αυτό τον τρόπο. Σαφώς μηδενιστικό, σε παρασύρει σε μια δίνη όπου καθημερινές «αξίες» διαλύονται με έναν απόλυτα λογικό τρόπο. Ο Palahniuk μέσω του Τάηλερ είναι αδυσώπητος για την ανθρώπινη φύση, τις αδυναμίες, τις ηλίθιες πεποιθήσεις, τα πρέπει, ακόμα και την ατομική ανασφάλεια και σε καλεί να συνειδητοποιήσεις επιτέλους τι πραγματικά είσαι.
Αν και το τέλος που επέλεξε ο σκηνοθέτης Fincher είναι εντελώς διαφορετικό από το βιβλίο, εύκολα θα μπορούσε να είναι και επιλογή του Palahniuk.

*: Ειδικά η αναφορά στο “ground zero” που σχολιάζει ο Τάηλερ Ντέρντεν (σχετικά με τον ατομικό «πάτο» που μπορεί να πιάσει κάποιος) έγινε αιτία ασύλληπτων τραγελαφικών κατηγοριών εις βάρος του Palahniuk, ο οποίος ήταν ήδη στο στόχαστρο της κυβέρνησης Bush λόγω παλαιότερων δηλώσεών του.


ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ΑΝ: νομίζετε ότι είστε απολύτως ικανοποιημένος με τη ζωή σας, σας απωθεί η βία, πιστεύετε στο «ηρεμία, τάξη και ασφάλεια», είστε μαζί με κοπέλα (απλά θα ουρλιάξει μόλις δει τον Πιτ ημίγυμνο-καταματωμένο, και δικαίως).

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΝ: θέλετε να αφήσετε τη μίζερη δουλειά σας, είστε έξυπνα σκεπτόμενος, ακούτε φωνές χωρίς να υπάρχει ψυχή γύρω σας, είστε έτοιμος να βγείτε σε πορεία.





Tyler Durden